عکاسی از دیدگاهی متفاوت

فرقی نمی کند که شما یک عکاس مبتدی یا نیمه حرفه ای باشید، ما در اینجا چند نکته طلایی و بسیار کاربردی را برای شما آورده ایم، که با کمک آن ها می توانید مهارت و توانایی عکاسی خود را به سطوح بالاتر ارتقا دهید؛ و عکاسی حرفه ای کنید.

ما در این مطلب، درباره سرعت شاترهای مختلف، مقادیر مختلف ایزو، نحوه عکاسی در شب، طریقه نورگیری در فضاهای مختلف و حتی استفاده از فیلترهایی مانند فیلتر پلاریزه و مزیت استفاده از آنها را توضیح خواهیم داد. با خواندن این ۱۰ تکنیک شما می توانید وارد دنیای عکاسی حرفه ای شوید.

ادامه مطلب

ارگ جدید بم-عکاس کتایون پایوَر

گفته می شود که دوربین ها لحظات را در زمان متوقف» می کنند. اما این اصطلاح تنها در صورتی درست است که شما از سرعت شاتری استفاده کنید که به اندازه کافی سریع باشد تا هرگونه حرکتی را در صحنه متوقف یا فریز کند. گاهی به تصویر کشیدن حرکت ها با انتخاب سرعت شاتر آهسته و عکاسی با نوردهی طولانی (لانگ اکسپوژر – long exposure)، به جای منجمد و فریز کردن آن ها، به ثبت عکس های زیبا تر و پویا تری منجر خواهد شد. .

ادامه مطلب

زوم انفجاری (zoom burst) یک تکنیک عکاسی ساده و در عین حال با ریزه کاری های فراوان است که به تغییر فاصله کانونی در طی نوردهی طولانی گفته می شود – این تغییر فاصله کانونی یا زوم کردن باعث کشیده شدن نور های موجود در صحنه، ایجاد حس حرکت و خلق عکس هایی پویا می شود. دوربین DSLR با یک لنز زوم (لنز کیت نیز مناسب است) و یک سه پایه تنها تجهیزاتی هستند که برای این تکنیک هیجان انگیز نیاز خواهید داشت. این کار شباهت هایی به نقاشی با نور توسط چرخش دوربین دارد، و زوم انفجاری در واقع شکل دیگری از نقاشی با نور حرکتی است. بیایید نگاهی به این تکنیک و تاثیرش روی عکس هایتان، سوژه های مناسب برای عکس های زوم انفجاری و چگونگی انجام آن بیندازیم.

ادامه مطلب

شهرستان بم- عکاس کتایون پایوَر

ضد نور یا سایه‌نما یا سیلوئت (Silhouette) تکنیکی در عکاسی است که در آن، منبع نور در پشت سوژه قرار دارد و در قوی‌ترین حالت به دلیل تندی نور، سایه‌ای از سوژه بر روی عکس ایجاد می‌شود. زیباترین حالت زمانی پیش می‌آید که خورشید در حال طلوع یا غروب است و پس‌زمینه به رنگ نارنجی یا زرد مشخص می‌شود .

 در عکاسی ضد نور به دلیل استفاده از شدت نور پس زمینه، سوژه‌ها در شکل محیطی خود و در تضاد یا کنتراست با نور دیده می‌شوند و همین امر باعث تأکید بر فرم و شکل کلی سوژه می‌شود. به هر میزان که نور از سوژه عبور کند باعث ایجاد درجات یا تونالیته از دمای رنگ تصویر شده و با جذب هر چه بیشتر نور توسط سوژه رنگ آن به سیاه متمایل خواهد شد..

ادامه مطلب

عکاسی با نور تکنیکی در عکاسی است، به این صورت که شما با در دست گرفتن منبع نوری قسمتی از فیلم یا سنسور را نقاشی می کنید. در حقیقت شما نوری را در مقابل دوربین حرکت می دهید (دوربین روی سرعت شاتر طولانی یا مد Bulb تنظیم شده) و تا زمانی که کار شما تمام نشده است نمی دانید که چه ساخته اید. بنابراین آزمون و خطا در گرفتن چنین عکسی امری ضروری است. اگر به نظرتان انجام دادن چنین کاری جذاب می آید در ادامه این مطلب ۵ راه برای تجربه نقاشی با نور به شما یاد خواهیم داد که می توانید در ۳۰ دقیقه آنها را انجام دهید.

ادامه مطلب

استان گلستان-فیلبند عکاس خاطره مینائی

عکاسی با وجودی که در فرانسه اختراع شده است امّا توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است. سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است؛ موزی فیلسوف چینی، ارسطو و اقلیدس ریاضی‌دانان یونانی در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌ بودند در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود. ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ ‌سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن‌ها در پشت دوربین‌های سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا تصویر بازتاب‌شده روی آن با چشم دیده شود. در قرن ششم میلادی، آنتمیوس ریاضی‌دان بیزانسی در آزمایش‌های خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد.

ادامه مطلب

فرقی نمی کند که شما یک عکاس مبتدی یا نیمه حرفه ای باشید، ما در اینجا چند نکته طلایی و بسیار کاربردی را برای شما آورده ایم، که با کمک آن ها می توانید مهارت و توانایی عکاسی خود را به سطوح بالاتر ارتقا دهید؛ و عکاسی حرفه ای کنید.

ما در این مطلب، درباره سرعت شاترهای مختلف، مقادیر مختلف ایزو، نحوه عکاسی در شب، طریقه نورگیری در فضاهای مختلف و حتی استفاده از فیلترهایی مانند فیلتر پلاریزه و مزیت استفاده از آنها را توضیح خواهیم داد. با خواندن این ۱۰ تکنیک شما می توانید وارد دنیای عکاسی حرفه ای شوید.

 هنگام عکاسی از لرزش دوربین جلوگیری کنید

ولین درس در عکاسی حرفه ای، جلوگیری از لرزش دوربین است. لرزش دوربین عکاسی که باعث تار شدن عکس ها می شود، می تواند هر عکاسی را آزار دهد. در اینجا می خواهیم چند راهکار برای جلوگیری از لرزش دوربین ارائه دهیم.

اول از همه، شما باید روش صحیح  در دست گرفتن دوربین عکاسی را یاد بگیرید. هنگام در دست گرفتن دوربین، از هر دو دست خود استفاده کنید؛ یک دست را در اطراف بدنه دوربین و دست دیگر را در اطراف لنز خود قرار دهید. همچنین برای احتیاط بیشتر و جلوگیری از افتادن دوربین، بهتر است دوربین را نزدیک بدن خود نگه دارید.

اگر شما سه پایه عکاسی ندارید و می خواهید دوربین را در دستتان نگه دارید و عکس بگیرید، باید از سرعت شاتری استفاده کنید که برای فاصله کانونی لنز شما مناسب باشد.

 یاد بگیرید که از مثلث نوردهی استفاده کنید

برای اینکه عکس های شما از نظر نوردهی (exposure) و ظاهر کلی عالی به نظر برسند، در عکاسی حرفه ای باید سه اصل را به کار بگیرید: دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو (ISO).

از طرفی باید ارتباط بین این سه مورد را بفهمید و یاد بگیرید. هنگامی که می خواهید از دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو استفاده می کنید، حداقل باید یکی از آنها را تنظیم کنید تا به نتایج مورد نظر خود برسید.

وقتی که در عکاسی از حالت خودکار (Auto Mode) استفاده می کنید، سه مورد ذکر شده در بالا به صورت خودکار تنظیم می شوند. اما مشکل استفاده از حالت خودکار این است که اکثر اوقات ممکن است عکس های شما به شکلی که می خواهید از آب درنیایند؛ و باعث ناامیدی شما شود.

ایده بهتر این است که یاد بگیرید چگونه از حالت تقدم دیافراگم یا حالت تقدم شاتر استفاده کنید و در نهایت در حالت دستی (Manual mode) عکس بگیرید.

 از فیلتر پلاریزه استفاده کنید

اگر شما فقط می توانید یک فیلتر برای لنز دوربین خود خریداری کنید، فیلتر پلاریزه بخرید. ما فیلترهای پلاریزه دایره ای را به شما پیشنهاد می کنیم زیرا این فیلترها به دوربین اجازه می دهند تا از نورسنجی TTL (از طریق لنز) مانند نوردهی خودکار استفاده کند. فیلترهای پلاریزه باعث کاهش بازتاب ها از سطح آب، ف و شیشه می شود. این فیلتر ها رنگ آسمان و شاخ و برگ های درختان را بهبود می بخشند؛ و باعث می شوند که عکس های شما فوق العاده شوند. گذشته از همه این موارد، فیلترهای پولاریزه از لنز دوربین شما هم محافظت می کنند.

منبع:

مجله دیدنگار

ارگ جدید بم-عکاس کتایون پایوَر

گفته می شود که دوربین ها لحظات را در زمان متوقف» می کنند. اما این اصطلاح تنها در صورتی درست است که شما از سرعت شاتری استفاده کنید که به اندازه کافی سریع باشد تا هرگونه حرکتی را در صحنه متوقف یا فریز کند. گاهی به تصویر کشیدن حرکت ها با انتخاب سرعت شاتر آهسته و عکاسی با نوردهی طولانی (لانگ اکسپوژر – long exposure)، به جای منجمد و فریز کردن آن ها، به ثبت عکس های زیبا تر و پویا تری منجر خواهد شد. .با یک دوربین، که به شما امکان تنظیم سرعت های شاتر های سریع و آهسته را بدهد، می توانید انتخاب کنید که حرکت را متوقف کنید، یا حرکت را با استفاده از تاری ثبت کنید. شما هر بار که یک عکس می گیرید این تصمیم را می گیرید، چه آن را درک کنید و چه نکنید. اکثر اوقات هدف ما این است که یک عکس شارپ بگیریم. اگر سوژه ثابت باشد، این کار نسبتا ساده است؛ شما یا از سرعت شاتری استفاده می کنید که به اندازه کافی سریع است تا با فاصله کانونی مورد استفاده شما از لرزش دوربین جلوگیری کند، یا دوربین را بر روی یک سه پایه قرار می دهید

منبع:

لنزک

زوم انفجاری (zoom burst) یک تکنیک عکاسی ساده و در عین حال با ریزه کاری های فراوان است که به تغییر فاصله کانونی در طی نوردهی طولانی گفته می شود – این تغییر فاصله کانونی یا زوم کردن باعث کشیده شدن نور های موجود در صحنه، ایجاد حس حرکت و خلق عکس هایی پویا می شود. دوربین DSLR با یک لنز زوم (لنز کیت نیز مناسب است) و یک سه پایه تنها تجهیزاتی هستند که برای این تکنیک هیجان انگیز نیاز خواهید داشت. این کار شباهت هایی به نقاشی با نور توسط چرخش دوربین دارد، و زوم انفجاری در واقع شکل دیگری از نقاشی با نور حرکتی است. بیایید نگاهی به این تکنیک و تاثیرش روی عکس هایتان، سوژه های مناسب برای عکس های زوم انفجاری و چگونگی انجام آن بیندازیم.

به عبارت ساده این تکنیک به یک کادر بی حرکت و ثابت، پویایی بیشتری می دهد. این مطلب لنزک خواهید آموخت که چطور می توانید از زوم انفجاری (Zoom Burst) در عکس های معماری استفاده کنید و بهتر است که در یک محیط شهری از آن استفاده شود. البته ماهیت فریم های ثابت و بی حرکت این است که تنها یک لحظه را نشان می دهند، اما با تغییر فاصله کانونی طی نوردهی طولانی شما می توانید به کادر خود حرکت و پویایی اضافه کنید. زوم همچنین در فریم شما خطوط هدایتگری ایجاد می کند که همه آنها به سمت سوژه اصلی شما در داخل کادر هدایت می شوند.

گرفتن یک عکس زوم انفجاری روش ساده ای دارد. در واقع، شما حتی می توانید این کار را به صورت دوربین در دست انجام دهید. این افکت با تغییر فاصله کانونی لنز دوربین شما در طول یک نوردهی طولانی به دست می آید. این مراحل را دنبال کنید

(آموزش گام به گام و دقیق تر):

۱- صحنه ای انتخاب کنید که مناطق نوری متنوعی داشته باشد. مثل جنگل با نور های پراکنده بین شاخ و برگ درختان، یا یک ساختمان آپارتمانی که برخی از چراغ های آن روشن و برخی خاموش هستند، استفاده کنید.

۲- نوردهی باید بین نیم ثانیه و ۲ ثانیه باشد.

۳- شما می توانید این عکس را به صورت دوربین در دست بگیرید اما بهتر است که از یک سه پایه استفاده کنید.

۴- فاصله کانونی لنز را در طول نوردهی تغییر دهید. خارج شدن از زوم (کوچکنمایی) معمولا در طول شب برای نوردهی های طولانی بهتر جواب می دهد، و زوم کردن (بزرگنمایی) در طول روز بهتر عمل می کند.

برای اطلاعات بیشتر به

سایت لنزک مراجعه کنید.

منبع: لنزک

شهرستان بم- عکاس کتایون پایوَر

ضد نور یا سایه‌نما یا سیلوئت (Silhouette) تکنیکی در عکاسی است که در آن، منبع نور در پشت سوژه قرار دارد و در قوی‌ترین حالت به دلیل تندی نور، سایه‌ای از سوژه بر روی عکس ایجاد می‌شود. زیباترین حالت زمانی پیش می‌آید که خورشید در حال طلوع یا غروب است و پس‌زمینه به رنگ نارنجی یا زرد مشخص می‌شود . در عکاسی ضد نور به دلیل استفاده از شدت نور پس زمینه، سوژه‌ها در شکل محیطی خود و در تضاد یا کنتراست با نور دیده می‌شوند و همین امر باعث تأکید بر فرم و شکل کلی سوژه می‌شود. به هر میزان که نور از سوژه عبور کند باعث ایجاد درجات یا تونالیته از دمای رنگ تصویر شده و با جذب هر چه بیشتر نور توسط سوژه رنگ آن به سیاه متمایل خواهد شد..در گرافیک نیز به تصاویر مسطح اجسام که از هیچ بافت و خطی تشکیل نشده‌است و شی را فقط بوسیله خطوط محیطی آن می‌توان تشخیص داد ضد نور یا نیمرخ می‌گویند.

عکاسی ضد نور یکی از روش‌های انتقال اندوه، احساس و حالت‌های عاطفی به بیننده‌است. ممکن است بیننده با دیدن این نوع عکس‌ها به درک درست و واضحی از سوژه نرسد، اما بخش تیره و سیاه تصویر باعث شکل‌گیری قدرت تخیل بیننده می‌شود.

مهم‌ترین نکته در عکاسی ضد نور قرار دادن سوژه در مقابل یک منبع نور عظیم و تنظیم میزان نوردهی دوربین بر اساس روشن‌ترین بخش تصویر (پس زمینه) است. میزان نوردهی دوربین باید بر اساس روشن‌ترین بخش پس زمینه و نه سوژه تنظیم شده باشد. با رعایت این اصل اولیه، سوژهٔ موردنظر به دلیل نبود نور کافی حتی اگر به‌طور کامل سیاه نشود بسیار تیره یا به اصطلاح آندر اکسپوزد (under exposed) –حداقل نوردهی- خواهد شد.

منبع: ویکی پدیا

عکاسی با نور تکنیکی در عکاسی است، به این صورت که شما با در دست گرفتن منبع نوری قسمتی از فیلم یا سنسور را نقاشی می کنید. در حقیقت شما نوری را در مقابل دوربین حرکت می دهید (دوربین روی سرعت شاتر طولانی یا مد Bulb تنظیم شده) و تا زمانی که کار شما تمام نشده است نمی دانید که چه ساخته اید. بنابراین آزمون و خطا در گرفتن چنین عکسی امری ضروری است. اگر به نظرتان انجام دادن چنین کاری جذاب می آید در ادامه این مطلب ۵ راه برای تجربه نقاشی با نور به شما یاد خواهیم داد که می توانید در ۳۰ دقیقه آنها را انجام دهید.

این تکنیک در اواخر دهه ۱۹ توسط زوجی فیزیک دان ابداع شد که در حال مطالعه و شناخت حرکت بوده اند. آنها منابع نوری ای را بر روی انسان ها و حیوانات متصل کردند و از آنها عکس گرفتند،تا بتوانند نحوه حرکت آنها را مورد مطالعه قرار دهند. May Ray اولین فردی بود که از این روش استفاده کرد و در سری عکس های پرتره شخصی ای که از خود گرفته بود با خودکار نوری زیر عکس ها را امضا کرد. بعد ها، Gjon Mili عکاسی که از Pablo Picasso الهام گرفته بود، با همکاری دو نفر دیگر سری طراحی های نوری» را ارائه کردند که شامل پرتره های به یاد ماندنی ای بود.

امروزه تکنیک عکاسی نقاشی با نور (light painting) یک تکنیک محبوب شده است. از آنجایی که در عکاسی به این شیوه تجربه و آزمون خطا دخیل است، اینکه بتوانید عکس ها را در دوربین های دیجیتالی به سرعت ببینید نسبت به عکاسی در قدیم که باید فیلم را چاپ می کردند تا عکس را ببینند خیلی کمک بزرگی است. همچنین امروزه نسبت به قدیم منابع نوری بسیار بهتری برای این کار وجود دارد، چراغ قوه های LED گزینه بسیار خوبی برای این کار هستند. همچنین با وجود شبکه های اجتماعی و سایت های مخصوص عکاسی می توانید به سرعت عکس های خود را به اشتراک بگذارید و از نظرات بینندگان روحیه بگیرید. اینطور که به نظر می رسد هنوز در نقاشی با نور فضای زیادی برای پیشرفت و خاص بودن وجود دارد.

منبع:سایت تحلیلی خبری عصر ایران

استان گلستان-فیلبند عکاس خاطره مینائی

سلام به تمام بازدید کنندگان سایت، ممنون از وقتی که برای بازدید و بررسی سایت ما گذاشتید، امیدوارم مطالب مفید باشند و شمارا برای عکاسی بهتر اماده سازند.

در مطلب اول با چگونگی ساخت حرفه عکاسی آشنا میشویم و در مطالب بعدی به شما یاد میدهیم تا چگونه یک عکاس حرفه ای شوید.

در صورت وجود هر گونه سوال میتوانید از طریق گزینه

تماس با من با ما ارتباط برقرار کنید و سوالات خود را برطرف کنید

موسیقی زیبا و دلنشین برای طبیعت گردی و عکاسی همراه با آرامش برای دانلود 

ضربه بزنید

شروع مطالب:

عکاسی با وجودی که در فرانسه اختراع شده است امّا توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است. سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است؛ موزی فیلسوف چینی، ارسطو و اقلیدس ریاضی‌دانان یونانی در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌ بودند در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود. ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ ‌سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن‌ها در پشت دوربین‌های سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا تصویر بازتاب‌شده روی آن با چشم دیده شود. در قرن ششم میلادی، آنتمیوس ریاضی‌دان بیزانسی در آزمایش‌های خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد.

شگفتی‌آور نیست اگر گفته شود رابطهٔ عکاسی و هنر از همان آغاز با دشواری‌هایی در آمیخته بوده‌است. نقاشان همواره عکس را چیزی در حد یک پیش طرح مقدماتی، منبع پیش پا افتادهٔ اندیشه‌ها یا ثبت مضامینی دانسته‌اند که تدریجاً تکمیل شود و به صورت یک اثر کامل درمی‌آید.

بنیان‌گذاران عکاسی

در سال ۱۷۵۷ یکی از مهم‌ترین عوامل قطعی برای پیشرفت در عکاسی فراهم شد و آن این بود که بکاری تأثیر نور را روی یک طبقه نقره کلرید کشف نمود و سپس در سال ۱۸۰۲ شوسیه تأثیر هیپوسولفیت دوسود را روی املاح نقره کشف کرد. بعدها در سال ۱۸۲۲ مخترعی فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیپس (۱۷۶۵-۱۸۳۳) در ۵۷ سالگی توانست نختسین تصویر تثبیت شدهٔ دائمی را تولید کند. نخستین کار بر جای مانده از او به ۴ سال بعد از این تاریخ مربوط می‌شود. نیپس بعدها با یک عکاس جوان تر به نام لوئی ژاک ماندداگر (۱۷۸۹-۱۸۵۱) که طراح دوربین عکاسی پیشرفته تری بود به همکاری پرداخت.

نخستین و بر ترین عکس گرفته شده                 

    پس از ۱۰ سال دیگر که صرف تحقیقات شیمیایی و مکانیکی شد دستگاه داگرئوتیپ ساخته شد. این دستگاه که تصویر مثبت تولید می‌کرد در سال ۱۸۳۹ به نمایش گذاشته شد و بدین ترتیب عصر عکاسی آغاز گردید. اعلام این خبر نیز ویلیام فاکس تالبوت (۱۸۰۰-۱۸۷۷) انگلیسی را ترغیب کرد تا روش عکاسی خود را تکمیل نماید. در روش او نیز از یک نگاتیو کاغذی استفاده می‌شد که امکان تهیهٔ تصویر مثبت از آن وجود داشت و مراحل تکمیل آن از سال ۱۸۳۳ مستقلاً توسط تالبت آغاز گردیده بود. اگر پرسیده شود عکاسان اولیه با چه انگیزه‌ای فعالیت می‌کردند می‌توان در پاسخ به این سؤال چنین گفت که آنان در جستجوی یک محمل هنری بودند نه در اندیشهٔ دست یافتن به ابزار یا دستگاهی مفید. با آن که نیپس بیشتر یک شیمیدان تجربی بود تا یک نقاش دستاوردش قدمی فراتر از تلاش‌های او در جهت اصلاح روش لیتوگرافی به‌شمار می‌رفت.داگر خود نقاشی ماهر بود که احتمالاً برای عمیق‌تر کردن پرسپکتیو دیوراماهای نقاشی شدهٔ عظیم خویش که در دهه‌های سوم و چهارم قرن ۱۹ در پاریس رواج داشت به دوربین عکاسی روی آورد. فاکس تالبت پس از آنکه در جریان تعطیلاتش از یک اتاق تاریک عکاسی به عنوان ابزاری برای ثبت مناظر استفاده کرد. عکاسی را جانشین طراحی و وسیله‌ای برای تکثیر تصاویر پنداشت. علاقهٔ همه بنیان‌گذاران عکاسی به قدرت هنری محمل یا بازاری که کشف کرده بودند در عکس هایشان بازتاب یافته‌است. نخستین عکس داگر تقلیدی است از طبیعت بی جان که شاردن مبتکر آن بود. قایق بادبانی اثر فاکس تالبت به نقاشی‌های دریایی نقاشان انگلیسی همان دوره شباهت دارد.

اختراع عکاسی پاسخی به کشش‌های هنری و نیروهای تاریخی تشکیل دهندهٔ شالودهٔ رمانیستیم بود. بخش بزرگی از انگیزهٔ مخترعان زاییدهٔ تلاش برای رسیدن به عنصر حقیقی و عنصر طبیعی بوده‌است. برای اطلاعات بیشتر به

سایت ویکی پدیا مراجعه نمایید.

منبع : ویکی پدیا